Iako je fudbal prestao da igra pre šest i po decenija, a zauvek nas napustio pre punih 13 godina, priča o Stjepanu Bobeku nikada nije, niti će ikada zamreti među navijačima Partizana. Jedan od njegovih nadimaka, Majstor, dovoljno govori o njegovom fudbalskom umeću koje je u večnosti isklesano zvanjem zvanično najboljeg fudbalera u istoriji Partizana.
To nije subjektivno mišljenje, a još manje mitomansko preuveličavanje zbog činjenice da je Štef rođen baš na današnji dan pre ravno jednog veka, 3. decembra 1923. godine u Zagrebu.
Ne, nikako. To je opšte prihvaćeno razmišljanje navijača crno-belih koji su mu 1995. godine, u anketi za pola veka postojanja kluba, dali najviše glasova i do dan danas niko nije uspeo da ga premaši, a nije baš danije bilo fudbalskih velikana koji su ostavili dubok trag u Humskoj.
Njegovo poštovanje ne samo među navijačima Partizana, već i svim drugim ljubiteljima fudbala ne jenjava uprkos činjenici da je među nama sve manje onih srećnika koji mogu da se pohvale da su njegove majstorije gledali uživo. Videosnimaka i fotografija njegove virtuoznosti sve je manje, ali ono što je ostavio za 14 godina boravka u našem klubu ništa ne može da izbriše. Jer, ljubav prema partizana se prenosi pričama sa kolena na koleno, a ljubavi prema Partizanu nema bez divljenja prema Stjepanu Bobeku.
Tu inteligenciju, brzinu razmišljanja i posvećenost igri i klubu koju je toliko voleo ostali su zapisani u vremenu i isklesani u zidinama stadiona JNA.
Ali, nije Stjepan Bobek značajan u istoriji Partizana samo po 478 odigranih mečeva i 425 postignuta gola za naš klub. Značajan je i po tome što je bio učesnik prve utakmice Parnog valjka u istoriji, pa po tome što je igrao i onu prvu ikada odigranu utakmicu Kupa evropskih šampiona, odnosno današnje Lige šampiona, protiv lisabonskog Sportinga na kojoj je kao kapiten postigao i gol, zatim što je na utakmici protiv kluba „14. oktobar” iz Niša 1947. godine postigao čak devet pogodaka u pobedi od 10:1 i tako utabao put ka osvajanju prve „duple-krune” u klupskoj istoriji.
Ne, Majstor je ostavio trag i po osvojenim titulama i kupovima kao igrač, ali i kao trener i to onaj koji je prvi put uspeo da dovede jedan klub iz stare Jugoslavije do tri vezne titule šampiona, ali i po nečem još značajnijem i interesantnijem.
Upravo je on bio taj koji je predložio da Partizan počne da nastupa u crno-beloj opremi, što je prvi put učinjeno 8. marta 1959. godine na Kup utakmici protiv Borca iz Titograda (1:0), a već 15. marta je protiv Vojvodine (2:0) i u nacionalnom prvenstvu odigran prvi meč u dresovima koji su do danas prepoznatljivi za naš klub.
Stjepan Bobek je bio i ostao najveće ime koje je ikada nastupalo za naš klub i zato, Štef, Majstore, srećan ti rođendan, gde god da si gore!
|
Na isti dan nas je napustio Moca Vukotić
U danu kada svaki navijač Partizana proslavlja 100 godina od rođenja velikog i neponovljivog Stjepana Bobeka, ipak, sa setom se sećamo da nas je baš na taj dan, pre dve godine, 3. decembra 2021. godine napustio veliki Momčilo Moca Vukotić. Igrač koji u istoriji našeg kluba zauzima mesto odmah iza velikog Štefa. Velikan i umetnik u kopačkama koji je od fudbala pravio umetnost i od fudbalskih mečeva sportske praznike o kojima se dugo pričalo. |
